Zie jij ook die idyllische reels voorbij komen op instagram van reizen in een omgebouwd busje en denk je dan ook “wauw, dat zou ik ook wel willen samen met mijn hond”?! Wij gingen deze zomer op vakantie met onze hond in een campervan. We trokken samen met onze Weimaraner Venna voor een klein weekje naar Tirol en de Beierse Alpen in een gehuurde campervan. In deze blogreeks vertel ik je al onze ervaringen en onze reisroute. Hieronder lees je alvast onze belevenissen van dag 3.
P.S.: Ik liet mijn professioneel fototoestel thuis, dus please forgive me dat ik zoals een échte toerist foto’s nam met mijn smartphone 😉
Onze uitstap naar de Eibsee... Of toch niet
Als er één bestemming op mijn To Do-lijstje stond voor onze reis naar de Beierse Alpen, dan was het wel een uitstapje naar de Eibsee. Een prachtig meer met Caraïbisch blauw water, en de ene Instagramwaardige fotospot na de andere. Helemaal mijn ding, behalve dan dat het er druk zou zijn. We wisten dat we vroeg moesten aankomen om niet al te veel over de koppen te lopen.
We sloegen ons ontbijt over om daar ter plekke iets te eten. We hebben toch al ons gerief en een keuken met ons mee, niet waar 😉
Toen we daar aankwamen stonden er al ontzettend veel auto’s op de parkings, maar guess what! Je kan de Eibsee helemaal niét bezoeken met een campervan!
De parkings hebben een inrit van maximaal 2,10m hoogte. We moesten dus omkeren. Echt Balen. De meest toeristische trekpleister van de Beierse Alpen, in een regio waar ontzettend veel mensen met een campervan rondtrekken, en je kan er gewoon niet parkeren! Ik kon het gewoon niet begrijpen dat we dat dàn pas moesten ontdekken en nergens gelezen hadden bij onze voorbereiding. Ik werd lastig dat we kostbare tijd hadden verloren (en ik begon een beetje hangry te worden, haha). Om te voet te gaan vanaf een plek waar we wel konden staan, hadden we geen zin, want we zouden al 2 à 3 uur moeten wandelen hebben om de Eibsee opnieuw te voet te bereiken. Dat hadden we er nu ook niet voor over.
We zochten een plekje uit waar we ons ontbijt konden klaarmaken en ondertussen gingen we op zoek naar een plan B.
Halsoverkop een plan B bedenken
Op mijn lijstje stond ook nog de Blindsee, dus we besloten dat meer dan al maar te doen. In onze zoektocht of we daar wél op de parking zouden kunnen, lazen we reviews dat de parking daar momenteel 15 euro kost, maar dat er een beter alternatief was voor mensen die zin hadden in een mooie wandeling. Wij dus!
We reden niét naar de Blindsee, maar naar een ander meer, de Weissensee en konden daar gratis parkeren. Van daaruit zouden we een wandeling maken naar drie meren: de Weissensee, de Blindsee en de Mittersee om dan terug aan te komen aan de parking waar de campervan stond.
Ik geloof er sterk in dat het universum àltijd voor je zorgt, dus dat er een reden was waarom wij de Eibsee moesten overslaan en dat de kans erin zat dat wij deze driemerenwandeling veel leuker en mooier zouden vinden dan het wellicht over-de-koppenlopen aan de Eibsee. En ik kreeg gelijk… Ik had nog geen vijf stappen gezet op die wandelroute en ik zei al tegen Michael: “oh ik ben blij dat we die drukke Eibsee tóch niet konden doen, en dat we hier nu zijn, zo rustig hier!”
Bij de start van de wandeling kom je in een domein terecht waar koeien grazen en rechts van jou zie je al de Weissensee. Dit is een privé-meer dus je mag hier niet in zwemmen.
Eens je het meer Weissensee niet meer ziet kom je al gauw in de bossen terecht, met de nodige klimmetjes. We kwamen er nog een handvol andere wandelaars tegen…
Toen we uit de bossen kwamen, liepen we recht op een gezellige eetgelegenheid, met een prachtig uitzicht over de Blindsee. Ik besefte dat dit het restaurantje was dat ik genoteerd had, waar ik zéker eens iets wou gaan eten. Hello, lovely universe 😉
Rasthaus Zugspitzblick
We namen dus een welverdiende pauze in het Rasthaus Zugspitzblick en het universum blééf voor mij zorgen, want in een overvol etablissement kwam er nét op dat moment een tafeltje vrij aan de rand van het terras met het beste uitzicht over de Blindsee (I love you, Universe). We trakteerden onszelf op een verfrissend ijsje.
Het meer Blindsee
Van daaruit zetten we onze wandeling verder en niet veel later kwamen we aan de oevers van het meer Blindsee, onze eigenlijke “bestemming” van onze wandeling. Er is een kiezelstrandje waar heel veel mensen lagen te zonnebaden, dus Michael besloot om even op verkenning te gaan, wat verderop. Niet veel later kwam hij terug om te zeggen dat hij de handdoeken al had klaargelegd op een plekje waar we makkelijk in het water konden en waar niemand anders was. Echt gewoon perfect. We leken daar wel helemaal alleen te zijn, met een prachtig uitzicht over de bergen. We legden het picknickdeken uit (dat je trouwens mag gebruiken vanuit de campervan!) en trokken verscholen in de bosjes onze zwemkledij aan.
We hebben er niet lang van kunnen genieten, want terwijl we aan het zwemmen waren (geen vuiltje aan de lucht), hoorden we plots donder. In de bergen kan het snel omslaan, dus we besloten om toch maar alles in te pakken en ons terug om te kleden en onze wandeling verder te zetten, want we moesten toch nog een uurtje wandelen vooraleer we terug op de parking zouden zijn. We waren niet de enige met dat idee. Alle andere mensen kwamen als mieren vanuit de bosjes gesneld om zo snel mogelijk naar hun auto te gaan.
Niet veel later gingen de hemelsluizen he-le-maal open. Michael, de man die op alles voorbereid is vanuit zijn militaire ervaring, had onze regenjassen ingepakt. Op het moment dat hij dat deed vond ik dat echt een overbodig gewicht om een paar uur mee te zeulen, maar nu was ik hem enorm dankbaar!
We zetten er het tempo in en we wandelden los door het onweer verder. Ik geloof dat mijn wandel bottines na ongeveer tien minuten gewoon veranderd waren in twee zompige vijvertjes…
Maar ik moet zeggen, het hàd wel iets. Met een stevige pas door de gietende regen, met als achtergrondgeluid de wolken die boven ons hoofd rommelden. Een met de natuur. Weer een ervaring die ik nooit ga vergeten.
We passeerden dan uiteraard ook nog langs het derde meer, de Mittersee. Snel de gsm in en uit mijn regenjas om een vluchtige foto te maken. We maakten dat we snel weer weg waren.
Jammer dat ons bezoek aan het derde meer, letterlijk in het water viel, want ik denk wel dat het een prachtige plek moet geweest zijn om wat langer van te kunnen genieten.
Na een goeie 10 km en 4 uur wandelen kwamen we zeiknat aan aan de campervan. Gelukkig had ik voor Venna ook een badjas mee, zodat ze niet kletsnat in de camper moest en het niet binnen de 5 minuten naar “natte hond” zou stinken. We trokken droge kledij aan, chauffage’ke op en richting de camping. Ik stak al onze natte kledij in een zak en bergde die op in de toiletruimte, zodat het busje zo proper mogelijk bleef.
Eens aangekomen op de camping was ik zó dankbaar dat er ook een droogruimte was met droogkast. Al was het voor onze wandelschoenen een ijdele hoop dat die tegen de dag nadien weer droog zouden zijn…
En de dag nadien stond net onze (of vooral MIJN…) grootste uitdaging op het programma! Over mijn mooiste ervaring (inclusief grote levensles!) van deze reis vertel ik je alles in de volgende blog.
